Annem

Gökyüzü ağlıyor ‘Hayy’ ederek bak
Bütün duvarlara kin besliyorum
Öğretmenim beni yağmura bırak
Sırılsıklam ıslanmak istiyorum

Anam hasta imiş, diyormuş ‘oğlum’
İşte hatırladım ben işte buydum
Kucağında neysem ben yine oyum
Yalan doydum desem: anneme doydum

Okumaya devam et →

Senden Baş Olmaz

Elbette güvenim var benim sana
Mescitten çıkmadın haçı bilmezsin
Güvenmem mi senin gibi insana
Mahkeme görmedin suçu bilmezsin

Sen dünyâ ehline dönüp bakmadın
Onlar seni yıktı sen hiç takmadın
Ormana girmedin ateş yakmadın
Nasıl denir ‘kuçu kuçu’ bilmezsin

Yağıyla uğruyla bir işin olmaz
Üstte kalmak gibi uğraşın olmaz
Benim gibi biri yoldaşın olmaz;
Sevmekten usanmaz öçü bilmezsin

Okumaya devam et →

Bilmemece

Bu, seni sevmeden çok… çok önceydi:
Cevap beklemeyen bir bilmeceydi.
Sen ve ben aşırdık hani dağlardan
Bir çetin suâl ki bir tek heceydi.
Sessiz ve nefessiz, cansız ve tensiz
Öyle bir iğne ki kıldan inceydi.

Gâh beyaz zirveler, gâh mâvi deniz,
Gâh yayını geren kör bir geceydi.
Onda sen olurdun, onsuz olmazdın:
Olmak… hiç olmamış tiz bir acıydı.

Okumaya devam et →

Aklanmaca

Beşiğe bir bebek düşmeyegörsün
Bir yer buluyorlar hayat çarkında
Hele bir teklesin hele ki dursun,
Hafakan basıyor daha kırkında

Asılsız felsefe hançerelerde
Herkes birbirine hayâl zerkinde
Velâkin aktörler pencerelerde
Yanlış çıkışlardan sahne terkinde

Uyuyorlar, ölü! Uyanıyorlar
Pembe rüyâları boşa çıkanda
Durup düşünmüyor uslanmıyorlar
Pas tutuyor canlar ceset parkında

Okumaya devam et →

Ol Kâsesi

Canları dökmüşler ‘Ol’ kâsesinden
Köşe kapmacaya uyanmış âlem
Sormuşlar çileyi kim çeker diye
Çıkmamış erkekçe çekemem diyen

……..
Çilenin adı sevdâ
-Hani- yüklenmeye dağın korktuğu
Hiç düşünmeden kim tâlib olmuş,
Bilmek ister misin kim almış onu
__Bizden daha zâlim bizden cüretkâr
__Sen ve ben olmuşuz. Yine sen ve ben

Ne zaman nerede ve her nedense
Hep bundan olmuş
__Aşk ehlini duyan gelmiş
__Ben de sevdim diyen gelmiş
__Hayat bize eli kanlı
__Sevgilerden üryân gelmiş

Okumaya devam et →

Olmasa

Uyusam, rüyâlar sersefil, boktan
Uyumasam, Dünyâ, balçıkla yoktan
Ben, bunun içine ederdim çoktan
İçinde ağalar, beyler olmasa

Dik yürüyor karınca ve ıstakoz
Boz ayıya selâm durmuş bir öküz
İnsansız merkepler, en önde domuz
Yolları dolduran şeyler olmasa

Okumaya devam et →

Başım Dik

Bayrağımı yaktı dağa çıktılar
Bahar alçakların güz benim oldu
Şehit evlâdını dama tıktılar
Gözyaşı çağlayan göz benim oldu

Vicdansızca çekip de tetikleri
Cana kıymak oldu tek ettikleri
Vurdular o yiğit Mehmetçikleri
Yürekler dağlayan köz benim oldu

Yurdumu çekenler Batı’ya peşkeş
Kitle imhâcısı Sam ile kardeş
Hem de sızlanıyor onlar çilekeş
Aynaya sığmayan yüz benim oldu

Okumaya devam et →