Selçuk Bekâr Kişisel Resmî Websitesi
Ağla ey gözlerim mevsim hazândır
Mâtemi aynada kendi yüzündür
Gayr-ı yâr ne ola belki cezândır
___Yârdan mektup gelmiş dinle ezandır
Âmâya gülşeni ahrasa neyi
Söyleme -ne bilir- gamsıza meyi
Ölmekse olmanın en güzel şeyi
___Bu aşkın ismi zan cismi hüzündür
___Yârdan mektup gelmiş, dinle ezandır
Bağrı yanıkların vuslat ateşi
Pervâneler yakan sevdâ güneşi
Her varın tutkusu hem yokun eşi
___Sevgili, gönlüne aşkı yazandır
___Yârdan mektup gelmiş dinle ezandır
………………………………….Anneme
Sen bu yerden gittin gideli ana
Cihetsizim: sağım solum kalmadı
Dizlerinin dibi sılaydı bana
Kanadım kırıldı kolum kalmadı
Harflere sığındım sözü bırakıp
Mısrâlarım oldu kendime rakip
Hokkalar devrildi, bitti mürekkep
Lisansızım anne: dilim kalmadı
Karânî olsaydım sen olsan tasam,
Yemeni olsaydım başına atsam
İsterdim güzel bir mevsim anlatsam
Sonbahardan başka iklim kalmadı
Krizantemler açınca
Çıkar gelirsin sen bana
Son bahar elden kaçınca
Bıkar, gelirsin sen bana
Yaşlı gönlümü düşünmez
Üzmekten beni, üşenmez
Beyaz güller saçlarına
Takar, gelirsin sen bana
İnanmazsın mevsimlere
Eski püskü resimlere
Yalnızlıkla yüzleşince
Bakar, gelirsin sen bana
Şiirler söylüyorum
Yıldızlara bakarak,
__Yarim mektûbunu ele mi verdin
Neylere üflüyorlar
Gözlerinden yıldızlar ağlayarak
__Gözün yaşlarını sele mi verdin
Velâkin hep benden
Ve fakat hep sana
__Beni benden aldın güle mi verdin
____Tan yeri ağardı kuş öttü öter
____Şu ıssız kalbime gam yetti yeter Okumaya devam et
Yapraklar kurumuş dallar eğilmiş
Mevsime sonbahar diyorlar gülüm
Diyorlar gökyüzü mavi değilmiş
Gözlerinden mahrum bu yerler gülüm
Sensizliğe düşmüş durmuş şelâle
Nârin ellerine değmemiş lâle
Göğsümdeki sessiz isyâna bile
Dermân olmuyor bu diyarlar gülüm
Bize,
Neş’eyi öğretmediler
Ağır adamlar olduk
Ciddî adamlar
Gitmedik bahçeler, lunaparklara
Hey gidi rahmetli
Melâli anladık da
Melâl olduk ve hattâ
Biz evlere kapandık,
Ayılar indi sokaklara
__Durmayın, haydi çocuklar
__Kırın indirin camları
__Kıskanıyorlar, kıskanıyorlar
__Dinlemeyin yaşlı adamları
Ne oturan boğadan fayda var,
Ne yılgın öküzden
__-Kimseye-
__Dinlemeyin dinlemeyin
__Şu asık yüzlü olanları
__Bana bakın bende görün
__Neye benziyor sonları
“Seni ne çok sevdim ben” diyemedim
Güzelim, anlarsın gün gelir beni
Bil ki beni ben de anlayamadım
Mûcidim bilirse bir, bilir beni
Çiçekler döşemek ister yoluna
Tenhâlarda girmek ister koluna
Zarar gelir diye korkar kılına
Kaçıp saklandığım kır bilir beni
Sâhile in güzel, bir sigara yak
Düşün sevmek nedir -ufka bakarak-
Bir duman daha çek kül suya düşsün
Ve üfle, nefesin bana erişsin
Gayret et havsalan pek almasa da
-Mâdem az da olsa gönlün tasada-
Güneşin bırakıp gittiği nedir
Ayın yıldızlara ettiği nedir
Geceye gündüze neden yok durak
Neden her şey döner sarmalanarak
Zehirli sarmaşık çehremde hüzün
Hasret buram buram buruyor beni
Çocuksu bir masal misâli, yüzün
Yollara kuruyor duruyor beni
Bedenim yükünden mustarip hancı
Göğsümde ağrı var beynimde sancı
Mumu hiç sönmeyen bir dâhî yalancı
Doğru söyledikçe kırıyor beni
Güneş’ten Dünyâ’dan Ay’dan yıldızdan
Gemiden uçaktan gürzden topuzdan
Kafadan gövdeden topuktan dizden
Kesit, dâire
Gülmek ve gülmemek, tevâzû kibir
Yaşamak ve ölmek, saray ve kabir
Düşünmeyi düşünmemek kadar bir
Basit dâire