Mahkûm

Başın alıp başka ele
Gitsen niye gitmesen ne
Arz’ın taşından şikâyet
Etsen niye etmesen ne

Muhtaç kuşa kurda diye
Gerçek aşk yok burda diye
Hiçliğindir surda diye
Atsan niye atmasan ne

Araya, yorgun araya
Mahcup fakir fukarâya
Zelîl canı beş paraya
Satsan niye satmasan ne

Okumaya devam et →

Sağız

Kolumda bir saat var
Ne huzur ne rahat var
Böyle gitmez bu gelen
Bu tabloda bir at var

Süvârî kara yağız
Nal izinde biz varız
Çâresiz, üzgün albız:
Sırtında bin hilât var

Börk üstünde gök bayrak
Ay yıldırım yıldız ak
Yollar açık ferman hak
Her çâkta bir berat var

Okumaya devam et →

Nisyân

Yine yeryüzünde, yeni bir sabâh
Nereden gelmiştim? Unuttum eyvâh!
Burada bu hüzne dermân bulamam
Olsam bile gayrı bu âleme şâh

Beni unutmayın ben unutsam da
Nisyân beşiğinde aşk uyutsam da
Sevgili güllerle dâvet ederken
Gidilecek gün ben arzı tutsam da

Belki boştur içim elmas kutuyum
Ustamın sevdâsı kadar kutluyum
Hekim heyetini sizler toplayın
Dünyâyı cehâlet üzre yutsam da

Üç gün denilenin ilki merâktı
İkinci gün gökten yağan firâktı
Kıymet bilmeyene bende oldum ben
Sorun, tasdîk eder bunu ustam da…

Selçuk Bekar

Yaralıyım

O hançer benim de göğsümde ama
Sakın gözyaşınla girme dünyâma
İkimiz de aynı ele muhtâcız
Merhem olamazsın bil ki yarama

Diler dalgalarla boğuş, dağlar aş
Diler yak yık koyma taş üstünde taş
Sanma ki bitecek bir gün bu uğraş
Derdi vereni sor derman arama

Hastalığımızın devâsı gülüm
Ya hasret ya gurbet veyâhut ölüm
Gözlerinden başka yerde yok zulüm
Bu ok baktığın gün değdi şurama

Yıkıldı müeddâ, evvel sefâlar
Yâr ile yârenlik, asûde bahâr
Yeksân ise yerle umum devâlar
Nasıl yapsın hekim gönlüme yama

Selçuk Bekâr

Gönül

Şakıyor iki bülbül
Bilmiyor onları gül
Bülbül ve gül bahâne
Ukbâda güldür gönül

Su iner şelâleden
Ne anlar göz lâleden
Aydan değil kâm alır
Sathındaki hâleden

Gözlerin maksadı yaş
Çiçekler doğurur taş
Etleri insan yapar
El Hâlik yavaş yavaş

Selçuk Bekar

Kimlik

Sayma kaç gün yaşadın
Sorma kimsin, ne adın
Sebepsin sen bunlara
Bir cesede uğradın

Görmezi görür kılan
Olmaza olmak olan
Ey her hesaptan kalan
Tek sızısı her sadrın

Selçuk Bekâr

Türk

Neler anlatır bilsen dile gelse dağlar taş
Bu erler Hak ordusu şu gelişten ilk sen ürk
Omuz üstünde kalmaz güvenilmiş nice baş
Bu toprağı suladı buradan doğrulur Türk

Onlar sadakaları canlarından verirler
Gazâ meydanlarını tavaf ve sa’y bilirler
Boyun eğmek bilmezler şehâdetle ölürler
Hak sözünü yüceltmek dâvâsında yoktur terk Okumaya devam et →

Ülkücü

Hedefsiz yollara koyulmaz erler
Ukbâsızı neyler abdest ve namaz
Dâvâsı olana Ülkücü derler
Ülküsüzü inek bile otlamaz

Bir kılıç sallasan düşse bin kelle
Tankları savursan çıplak bir elle
Niyetinde olsa küçük bir zelle
Dünyâya hükmetmen bize yaramaz

Hayırda ve şerde Kibriyâ’yı gör
Yayını sâdece besmeleyle ger
Sultân otağına sırtın eğik gir
Diler boynun vursun var mı başka haz?

Selçuk Bekâr

İsimsiz

Hayat menzilsiz saat
Yaşamak saf işkence
Alnımdaki kırık hat
Anlatılmaz bu, gence

Koşulup düşülecek
Kumsallar eşilecek
Dert son gün deşilecek:
Asılsız bu eğlence

Milyarlar gelip geçmiş
Geçmiş ve hattâ geçmiş
Bir mahlûk yemiş içmiş
Olmamışlık bu bence Okumaya devam et →