Kavak yeli es başımda;
Gönlüm on sekiz yaşında
Helâlleştim ben kendimle
Yola düştüm, geliyorum

Duracaksan ey saat, dur
Elinden gelecek budur
Ölüm niye gelsin bana?
Adım adım ölüyorum!

Eğil ey dağ, aşka eğil
Gelen Şirin… gayrı değil
Ferhat’ı durduran bir dağ
Ben her gün dağ deliyorum

Su, dur çağlayan başında
Bir kalem mezar taşıma
Kavuşmadan gitti Hafî
Yazıyor, ben siliyorum

Çekil bülbül gül başından
Medet umma gözyaşından
Gül gönlüne bir tek yol var:
Sâdece ben biliyorum!

Selçuk Bekar