Hizmetim beş bin yıllık
Türk’üm el hamd ü l’illâh
Cennetim Rabb’e kulluk
Türk’üm el hamd ü l’illâh
İçimde bir değirmen
Bir mazlum duysam hemen
Öğütür beni neden:
Türk’üm el hamd ü l’illâh Okumaya devam et
Beyit
Geçsen ve dahî Kârun’u kudret ile güçte
Her ni’meti bulmak ne çetin menzile göçte
Selçuk Bekar
Putsun
Kanadı kırık bu kuş
Uzat elini tutsun
Hiç görmediğin bir düş
Bırak seni uyutsun
Kanatlarını sakın
Değmesinler dünyâya
Visâl şimdi çok yakın
Seni aşkım uçurtsun
Kırmızı Gül
Sen ey gözümün nûru gönül şâhı efendim
Sanmış mıdır uşşâk unutur sâhi efendim
Bakmakta diyorsan yine bir başka cenâha
Gâh aynınadır zülfe nazâr gâhı efendim
Mümkün mü ki zindâna düşen eylesin ihmâl
Cam şemse her ân ayna tutan mâhı efendim
Öldü Diyeler
Köyüne varmadan çatarsa ölüm
Taşıma Bir Âşık yazsınlar gülüm
Cesedim buluttu rûhum saf umut
Kabrimi sulara kazsınlar gülüm
Seni duyduğumda başladı yolum
İlk adımda yitti sağım ve solum
Benliğin münkîri, senliğe kulum
Bu büyüyü nasıl bozsunlar gülüm?
Selçuk Bekâr
Gün Karanlık
Gün karanlık hava puslu kar da yağmıyor
Güller nine çoktan öldü inek sağmıyor
Bana bakan gökyüzü var benden habersiz
Geceleri yıldızlarla bana ağlıyor
Dağların şiş karınları fâre yok anne
Alınlarda aydınlık yok hâre çok anne
Benim beynim benim eynim kurbanla doldu
Ammâ Hâcer ve de ammâ Sâre yok anne
Unutma
Unutma bir zaman verdiğin sözü
Kalbimin Ey kalbi, rûhumun gözü
Sensiz de bir ömür belki olunur
Yakamaz hiç kimse lâkin bu közü
Bir kuşum şimdi ben senden uzakta
Girişi çıkışı saklı tuzakta
“Bendeki şu ben’e” gönlünle bak da
Söyle: meğer neymiş olmanın özü
Selçuk Bekar
Mümkün mü?
Yâ Rab diledin -yek idin- âlemde bilinmek
Kullar yaratırken biliyordun diyecek “Tek”
Aksindeki kesr içre yek onlar olacaklar
Ahmer gülün aşıkları nâr hâr dolacaklar
Sen söyle, senin gayrına mümkün mü bu Ey Hak:
Bilmek seni sen olmadan olmaz mı ki nâhak?
Selçuk Bekar
Duraksızım
Itrını gizleyen gülüm gibisin
Varlıkta yokluktan dilim gibisin
Sen benim için bir zulüm gibisin
Sanki yanmışım, sen külüm gibisin
Eğer kendimi de tanımıyorsam
Bilmiyorsam beni ben kimse sorsam
Seni gerçeğe mi düşe mi yorsam
Rûhumda saklı bir bölüm gibisin
Yâ Fâîl
Ben âmâyım ahrasım ben
Ne söylerse Allah söyler
Ya dünyâyâ geldim, neden
Bilir ancak Allah, beyler
Hiç olmamış olsun nasıl
Olsun dilemezse asıl
Görünse de kuldan hâsıl
Allah’tan bu bütün şeyler
Arzû benim, Yâr fiilsin
Beyinsin sinirsin dilsin
İcraatı kul ne bilsin
Ne eylerse Allah eyler
Selçuk Bekâr