Olur mu

Bana derler bir âhû var
Âhû olmaz râh olur mu
Râh-ı aşkın ger âhı var
Sancısızdan şâh olur mu

Başlatmadım deme sürdür
Ne esirler var ve hürdür
Sevmek elbet bir ömürdür
Gâhi olmaz gâh olur mu

Yoklamasa nâr ne kandil
Tasa yoksa niye mendil
Ferman mı var ne desin dil
Yanmadan dîl âh olur mu

Dönün: aşka doğru dönün
Doğru dönün eğri denin
Işık düşmez sevilenin
Gül cemâli mâh olur mu

Dur Hele

Olma mahzûn deli gönlüm hele dur
Döner elbet yine devrân, bu geçer
Bu nehir üstünde son köprü budur
Yatağından, daha pek çok su geçer

Vurulur toy günü binlerle defe
Kurulur postuna Alvarlı Efe
Sürülür tartıya en ince kefe
Şiri bîçâre kor ol ahû geçer

Çay ister misiniz diyorlar bana
Çay diyor -aslında- Hayy istiyorum
Son bir dâvâm kaldı olmaktan yana
Olmanın sırrından pay istiyorum

İşte itirâfım: hiç tanışmadık
Benim aşk dediğim bir gemi -batık-
Yüzeye çıkmamı bekleme artık
Dalgalardan biri say istiyorum

Evlâdüiyâlmiş eş dost arkadaş
Gövdeden çıkan kol kamburuma baş
Bilemez kızarlar -desem- arkadaş
Sen kendi yerine kay istiyorum

Kay ki gayrım isen göreyim seni
En fazla bir karış evrenin eni
Sakın deme bana hiçbir şey yeni
Bir hedef bir tek ok yay istiyorum

Seyretme batan gün yükselen ayı
Gözünden bir yıldız ağlayamazsın
Beni iki büklüm kılan yarayı
Açmamışsan eğer dağlayamazsın

Dağlar başında sen kur hâtırâlar
Düşün ki her ufkun daha ardı var
Nârıma sâniye üflüyorsa yâr
Kurulmamış huzûr sağlayamazsın

Seni sevmek ne yaman sır ne yalandır şu firâk
Haklısın yâr diyeceksen bu değil sevgi, bırak

Sende fânîye ne mümkün demek âşığınım ben
Senden ayrılmamışın dönmesi şeksiz nâhak

Vücûdundan işâret kalmamışın vuslatı ne
Ger denir zâta nişandır kerem et alnına tak

Senin sevdâ-yı yâr alnına yazan
Benim içime sen düşersin bâzen
Sadâkat nasıl da sıradan sana
Desem anlamazsın: pîriyim nazın

Gözünü güzelden ayıramazsın
Güzelin gayrını buyuramazsın
Söyle bir başka şey, duyuramazsın
Çilemdir sâyesi sendeki hazzın

Dökülmemiş yaşım var
Çetin bir uğraşım var
Çekmemişler ne bilir
Nasıl dertli başım var

Kararan ufka bakın
Bu mahşerî bir akın
Saat durmaya yakın
Yol uzun telâşım var

Özümün gözünde gezen bu yüzün
Cehd ile tasviri değer efendim
Ötesi yalnızca tanımsız hüzün
Diğer bir, bir diğer, diğer… efendim

Bu aşkın içinden çıkamaz kimse
Nedir derler ecel hem güneşimse
Ne zaman açsam ben şemsiye şemse
Hayâlin üstüme yağar efendim

Bu şehre hangi sen sinerse sinsin
Ruh olmuş bu gama dokun ki dinsin
Diyebilsem sesim nefesim sensin
İçime hangi iç sığar efendim

Geliyorlar şarktan, magribe her gün
Göçüyorlar selâm sabahsız küskün
Ne yazık benim şu zârıma bütün
Aynalar kör, kalpler sağır efendim

Uzakta ney sesi var
Her sevincin ye’si var
Cenuptan esen yelde
Yârimin nefesi var

Güller var türlü türlü
Benim yârim kültürlü
Bilemedim bir türlü
Şu gönlümün nesi var

Yağı yağsaydı üstüme
-Keşke güvensem dostuma-
Şehîd olurdum vursalar
Cenk var, ben çeri değilim

Elleri al kardeşimin,
Ellerim kardeş kanında
Kustuğu hem benim dilim
Hem benim dînim adına
Elbet illet bunun adı
-Ve sârî- çâre değilim