Müsvedde

Müsveddelik etti câna billâh tak
İnsanlıktan çıktım şu hâle bir bak
Bu sözü anlamaz erlerin, nisân
Yol değil, bunların hepsi bir tuzak

Kaybetmeyen nasıl bilsin hasreti
Verdiğin gözlerin yok basîreti
Kavuşmak olmasa ‘Kün’deki yasa
Bu hâle çok bile insan sûreti

Okumaya devam et →

Ben Gibi Sevmek

Bir çekiç beynime hasret çakıyor
Her seher gönlüme kasvet çöküyor
El falıma baktım; gurbet çıkıyor
___Bir derde yanmışım; yanmayan onmaz
___Bir dert ki; gönülden duyan, dayanmaz!

Şu varlık…
Âh şu varlık!
Düşünmeyenin varlığı,
Balığın körlüğü gibi deryâya
Sâdece olmakta olanların olduğu gibi:
Hani, itirazsız,
____Hani, nazsız…

Okumaya devam et →

Dağsı Düzlük

Dağsı bir düzlüğün köşksü ininde
Göz birini seçer biri ben geçer.
Kardeş deliliğe saatler kaç var
Keşişler yaylaktan ne zaman göçer

Elim senin elin bak da göreyim.
Yürü ki sıkıldım böyle durmaktan.
Hiç kendim olmadım binbir pâreyim.
Sahibinden gölge ne diye kaçar

Okumaya devam et →

Yüreğim Düştü

Yeşile kandığım pınar yolunda
Yer yer kâinâtın benzi sarardı.
Masallarda kaldı dağların ardı
Çınar dallarından düştü yüreğim

Yağmur damlaları değdi alnıma
Saçımı dağıttı seher yelleri.
İnce feryatlarla böldü rüyâmı
Hicrâna müptelâ gece kuşları.
___Alın hatlarımla oynadı yazar,
___Erken düştü saçlarıma beyazlar.

Okumaya devam et →

Son Yıldız

Bilir değil gönlüm gayrını senin
Ey, kara varlığın eşsiz beyazı
Sebeb-i zuhûrumsun ey nâzenîn
Gözlerinle geldi ömrün ilkyazı

Sen benim göğsümde ince bir sızı
Muhabbet fezâmın son yıldızısın
Zemherî devrânın bahârı yazı
Zifirî ömrümün tek gündüzüsün

Nasıl râzı ise hâl, çâresinden
İmdâdı duyulmuş, hançêresinden
Bir îdam mahkûmu penceresinden
Gönül senden işte o kadar râzı

Okumaya devam et →

Can da Yanar

Aşk odu canda yanar
Gün gelir can dayanmaz.
Meyil eyle yâr bana
Seversen can da yanmaz.

Şu gönül oda yanar
Ten değil; o dayanmaz.
Güzelim bak gönlüne
Sevmese o da yanmaz.

Güle gül bağda yanar
Itrına bağ dayanmaz.
Hele gül sen güle bir:
Gülersen bağ da yanmaz.

Okumaya devam et →

Gurbete Mektup

……………………Mikdat Bal’a (Ozan Mikdati)
Mikdat ağa, viran bağım
Heder oldu gençlik çağım
Sen gurbetten şikâyette,
Öz yurdumda ben, tutsağım

Memleketin hâli fecî:
Kan ağlıyor kardeş, bacı
Mührü olan Süleyman da,
Süleyman’a sanki hıncı

İt ürürken asker sessiz
Diyor; verin cevâbı siz
Ammâ arslan kesiliyor

Başına bir kız örtse bez

Okumaya devam et →

Sensiz Olmazlar

Ey sevgili nâz eyleme
Senler olmaz ben olmadan
Kavle îtirâz eyleme
Benler olmaz sen olmadan

Yalnızlıktan eser rüzgâr
Kış tükenmez gelmez bahar
Karşılaşmaz leyl-ü nehâr
Günler olmaz sen olmadan

Gerçekleri güyâ böler
Sular yanar bir dağ ölür
Tüm saatler yoku çalar
Anlar olmaz sen olmadan

Zühre uykudan uyanmaz
Mevlânâ’mız Şems’e yanmaz
Yollar menzîle dayanmaz
Yönler olmaz sen olmadan

Okumaya devam et →