Fırtına ve Sessizlik

Bir başka sabah başka sabah başka sabahlar
Olmaksa bu -gelgit gibi- yandık İşimiz var

Yak bir daha yak çek duman üfle duman çek
Yat kalk uyu yat kalk uyu yat bu nasıl gerçek

Dün dünde bugün geçmede âtî geliyormuş
Ân olduğu an geçmiş olan ân mı olurmuş

Bir fırtına -sandım- bitirir kahrı: -sabahtı-
Sandım dönecek tekdüzenin belki de bahtı

Gök yırtılıyor sanki bulutlar kanıyordu
Et örgülü hücremde bir insan yanıyordu

Çok geçmedi suspustu semâ söndü ümîdim
Dünyâya selâm verdi güneş…
Sırtımı döndüm

Selçuk Bekar

Sosyal AğTweet about this on TwitterShare on FacebookShare on Google+Share on LinkedIn

Bir Cevap Yazın