Durugörü

Göz yok müsâvî ışık karanlık
Sur gardiyanlar solum sağımda
Üstbaş nümâyan semâya: mâvi
Hiçlik ben ben çığlık

Dört bir cenâhım kırık aynalar
Aşk var diyor bir fısıltı lâkin
Ürkek yanımdan telâşla geçen
Rüzgârlar üfleyen hıçkırık

Bir yer bildik duâ âşinâ
Yılgın adımlar uzaklaşırken
Eşyâda çehrem buruk tebessüm
Kimlik ten ten çıkrık