Ey, gelişi cisme cân veren dilber
Karanlığım, nûrunu izhâr için…
Akşama ermese… günü kim bilir?
Ben ki bir aynayım, bu sual niçin?

Nasıl; yüz çevirmez Dünyâ’ya Mehtâb,
Gönül menzilimde sen öyle varsın.
Aklım düştüğünde fikrinle bîtâb
Serap olur, canevime doğarsın…

Itr-i gül değil mi bülbülü çeken?
Olur muydum, ben, seni düşünmeden?
Sen yorgunu gönle bu sitem neden?
Düşünmek az… Sen…
Ölmeye değersin!

Selçuk Bekar