Ben ki kargasıyım şu üç kıtanın,
Bir dama tünemiş ötüyorum hem
Atom çorbasına beni katanın
Bu yüzden gözünde tütüyorum ben!

Biraz tembel isem; yok bende kibir,
Biraz da câhilsem… İlim zâten bir!
Küllî kusur olsam, bana yeten bir
Arslanın gönlünde yatıyorum ben

Bilgelik yolunun türküsü benim
Ölümsüz ölünün korkusu benim
Varlık diyârında kurudu tenim
Yokluk sabâhına bitiyorum ben

Anlamam kimyâdan, bilmem de cebir,
Doğum neyse bana, aynısı kabir
Adına yok denen gâyet acı bir
Gerçeği yalana katıyorum ben!

Diyecekler desin; ‘Adam deli mi? ‘
Bir yetim, bir öksüz tutsa elimi,
Gönlüme aşk değse, tutup kendimi
Bir dağdan bir dağa atıyorum ben

Ey akılsız, çapsız, ruhsuz ‘TEYYÂRE’!
Ey bana ben diye bakan bîçâre!
Ben, kendim olmayı verdim de yâre,
Sen olmayı sana satıyorum ben!

Selçuk Bekar