Sözüm mü tavrım mı dokundu size
Bugün biraz daha rahatsızsınız
Benziniz bir soluk bakışınız boş
Semâsız bulutsuz kanatsızsınız

Siz de biz fânîler gibi bu yerde
Gelin, koyun güdün ağıtlar yakın.
Yâ Rab! Neden birden doldu gözünüz
Neden boynu bükük, inatsızsınız

Bir tozpembe, bir kapkara, kararsız…
Bilmem, bugün nerden eseceksiniz.
Ufuklar ardında mahsur sesiniz,
Âlemlerde gezgin, sebatsızsınız.

Affedin ben kırdım üzdümse sizi
Yazık, düzen tutmaz bir âlemim var
Yürüyen tepeler sesli bulutlar
Sizlerse şimdilik cinnetsizsiniz

Gün Mevlâ’nın günü, akşam da O’nun
Sabahlar seherler şafak hep onun.
Zulmetin cellâdı doğdu doğacak
Ufuklar yanıyor, Ümit/sizsiniz

Bakı – 1992
Kaynak: Can Yazısı

Selçuk Bekar