Deniz doydu gönlüm doymadı gama
Sol yanımda nem var sen biliyorsun
Güneş geceme hiç doğmadı ammâ
Şu mahzûn kalbime sen geliyorsun

Âşık değilim ben: sevmeyi bilmem
Elbet bir kalbim var lâkin şu demem
Ne gün senden başka birini sevsem
Değişiyor yüzü: sen oluyorsun

Pişmânım hücrem ve yalnızlığıma
Kasvetten bunalıp meyletsem cama
Açsam -ışık girsin diye- odama
Hâneme hepsinden sen doluyorsun

Vuslata bölensin sen uykuları
Ağlayan semânın senden suları
Hangi sevgiliden aldın bu nârı
Söyle sen nasıl bir aşk soluyorsun

Söyle yârinin de bir yâri var mı
Aşk yakar diyorlar seven yanar mı
Şemsin müptelâsı mâha kanar mı
O verdi şu aklı sen alıyorsun

Düşmesem olmuyor derde, -düşsem de-
Bölünemeyenden benim hissem ne
Zamansız apansız ansız bu cemde
-Terk ediyor herkes- sen kalıyorsun

Sen bana yâr anlat ben sana seni
Onu gördün diye sevdim ben seni
Sesin onun sesi desen deseni
O çiçek açtıkça sen soluyorsun

Mümkünse götürmek götür cismimi
Artık biliyorum sevmeli kimi:
Münkir listesine benim ismimi
Yazıyor bir kalem, sen siliyorsun

Selçuk Bekar