Göçüyor bu elden her gün yeniden
Bir başka kâfile, bir başka ele
Ne kadar avutsam gönlümü, giden
Elbet döner bir gün desem, nâfile

Trenler kalkıyor Haydarpaşa’dan
Giden her vagona ben doluyorum
Duyulduğun her yeri temâşâdan
Dönüp gelen yine ben oluyorum

Bu menhûs hayâtın saâdeti ne
Gözbebeklerimde neden değilsin
Aslı aşk olanın ya sûreti ne
Sevmeyi bilmeyen seni ne bilsin

Martılar, boş yere hayâl kurmayın
Şu gelen gemiden yâr inmeyecek
Sevdâyı meczûba sormayın sakın
Dönmese inmeyen, inse dönecek

Yağmurlarla yağan benim giysine
Rüzgârla yanından ben geçiyorum
Ya sen de bende kal ya da ben sende
Sensizlik susadım, aşk içiyorum…

Selçuk Bekar