Ne zaman enginde bir gemi görsem
Yelkenlere dolup geliyor sana
Suların koynunda tükeniyor hem
Filiz veriyorum sevgiden yana

Olmayı diliyor yanıbaşında
Dönüyor -usulca- gönülden yana
Ne kadar küssem de can veren âna
Gözlerin diyorum: gözlerin, cânâ

Sevinsem yüzüme sen düşüyorsun
Dizine ilişsem değişiyorsun
Olmayacak huzûr olmasın varsın
Bu hâli bana sen gördüysen revâ

Olmaz mı sevgili dermânı sensen
Bir seher gizlice göğsüme sinsen
Seni yâr eyleyen sırrı söylesen
Toprağın elleri değmeden cana

Ben senden nasipsiz yanaklara yaş
Ben sana çıkmayan yollara yoldaş
Ben diye durdukça bu omuzda baş
Düşecek değilim tekrar aynana

Olmayı diliyor yine yan yana
Dönüyor gönlüme -bir zaman- sana
Yakınıp dursam da can veren âna
Gözlerin diyorum:
Gözlerin
Cânâ

Selçuk Bekar