İstesem
Göz yuvarlarımdan düşerdi dünyâ
-Madrid sabahlarına-

Nasıl da özlenmiştir bana Paği,
L’Eyfel, Şato dö Versay
Diyebilirdim
‘Ne Yok’ muhabbeti yapabilir,
Statu of Libırti naneleri de yiyebilirdim

Sormaktan âciz değildim
Âh Demiurgos diye:
Niye koymadın Venedik’i sağ yanıma
Yanmış Roma karanlığı kadar olsun
Barışçıllagillendirilemez miydi Hiroşima?

Demiyorum

Çatla, çatlasın, çatlasınlar
Ben kalayım yeter şarkî bir aşk kadar saf
Varsın onlar gacır gucur mekanik
Çağları atlasınlar…

Selçuk Bekar