Kimseler duymadı kokusunu
Rahminin siyah manolyasının
Kimseler bilmedi; işkence ediyordun
Bir ‘aşk sinekkuşu’na dişlerin arasında

Binlerce Acem tayı düştü uykuya
Ay ışığı düşmüş alnının meydanında
Kollarımı sımsıkı doladığım, kar düşmanı beline,
Tam dört gece boyunca

Yara bantları, yaseminler arasından, bakışın
Tohumların solgun filizleri gibiydi.
Aradım kalbimde -vermek için sana-
‘Daima’ diyen kül rengi mektupları

Daima! .. Daima! .. Bahçesi ecel acılarımın,
Aslâ anlaşılabilir olmayan gövden,
Ağzımda -sanki- damarlarının kanı,
Ve ağzın çoktan karanlıkta -ölümüm için-

Federico García Lorca
(Çeviri İngilizce çevirilerinden yapılmıştır)

Selçuk Bekar