Doğru; sana yürüdüğüm,
Büründüğüm sûretine,
-Varlık yokluk düğüm düğüm –
İz sürdüğüm sana… Doğru!

Ben, beynimde tiz bir sancı,
Kalıbımda kiracıydım
Benden caydım, yola düştüm
Bir kördüğüm yöne doğru.

Doğru; güne dün ektiğim
Zamanı söküp diktiğim
Can dokuyup gergeflere
Ten ördüğüm düne… Doğru.

Düne doğru ben yaşadım
Her âna mayın döşedim
“Hû, Hû,” diyen bir meczûbu
Son gördüğüm güne doğru

Doğru; yönleri şaştığım
‘Var’a, ‘yok’a sataştığım.
Çok çektiğim, bilmezleri
Güldürdüğüm… Yine doğru.

Yine doğru dellendiğim,
Çıkmaz yollar belendiğim
Dilendiğim sağır, körden
Yâr, sorduğum seni… Doğru.

‘Son’a doğru yürüdüğüm,
Eşiğine süründüğüm…
Kul Hakkı bu değil derler
Büründüğüm sana…
Doğru!

Selçuk Bekar