Zehirli sarmaşık çehremde hüzün
Hasret buram buram buruyor beni
Çocuksu bir masal misâli, yüzün
Yollara kuruyor duruyor beni

Bedenim yükünden mustarip hancı
Göğsümde ağrı var beynimde sancı
Mumu hiç sönmeyen bir dâhî yalancı
Doğru söyledikçe kırıyor beni

Yelkenim rüzgârsız, dümenim kırık
Gövdemi dövüyor gözyaşın tık tık
Mazi tek hıçkırık, an çığlık çığlık
Yine sevgin benden koruyor beni

Ben bahçendeki en solgun çiçektim
Bastığın her yere kendimi ektim
Ne çektimse kendim olmaktan çektim
Kendim olmak artık yoruyor beni

Selçuk Bekar
( 8 Eylül 2008 )