Bu bir, ay masalıydı:
Allı pullu bir rüyâya uyandık
Allar pullar karşısında çizginin,
Sefâlet yanında,
Yalnız biz vardık

Biz: Alsız pulsuz…
Utandık kendimiz olmaktan o an;
Kendimiz olmadan olunur sandık
Buna inanacak kadar yamandık çünkü,
Bir o kadar ot ve onca saman..
Biz… Ne kötü aldandık! ..

Oysa ay masalı,
Ay’da olmayan bir ayak iziydi
Şeytanı görmesek de karşımızda ikizi,
Bizler, aynalardan korkan öd çuvalları,
Haşmetli babamızın kıyıp dövmediği diz!

Hadisler kitaplarda kalacak,
Gelmeyecekti de hattâ bugünler!
Ya neye inandık bizler bunca yıl,
Sâhi…
Biz nasıl Müslüman’dık?

30.07.2006 Trabzon

Selçuk Bekar