Yâr-ı Evvel beni anmış
Cânım uykudan uyanmış
Kâinât-efrûz ol cüsûm
Cemâlindeki nûrdanmış

Çesm-i siyâh şavkı Hayy’dan,
Sesinin ezgisi neyden
Rûhumun yangını meyden
Nûr-u rûhsârı Tûr’danmış.

Malûm ne kendi, ne gayrı
Lâ-kâbil-i tefrîk hayrı
Serhoşmuşum da her hûri
Sînemdeki buhûrdanmış

Râh-ı dîl-i yârân müşkil
Fermân eyler, kılmaz mehil
Hicret-ül gayb andan değil
Alnımdaki mühürdenmiş.

Gitsem, bir muammâ yerde,
Kalsam, can dayanmaz derde
Bilenler söylemez nerde
Ölsem, derler kahırdanmış!

Selçuk Bekar