Bildin mi nedir kâbus
Olmadığından olan
Ümit tükenmedikçe devam eden şey
Mahsus

Sen
Âh sen
Hep demez miydin ‘Uyur gibi yaşama’
Görmemiş değildim ki -çoktan- görüleceği
Ben o yumuk gözlerle hayatlar gördüm
Boktan

Elbet ben de suçluyum
Hattâ tek suçlu benim
Ben tutup dost bekledim,
Geldi, bindiğim dalı kestiler sevdiklerim

Bildin mi sebebini gözlerimdeki pusun
Durma üstünü de ört, -hadi ört- ki mahpusun
Çıkış yolu kaldıkça çıkışı yok kâbusun
……

Ey bana ‘mutsuz’ diyen ben daha umutluyum
Arkasız kapıların sen kilitle hepsini
Ama bekleme beni:
Çıkacak… Çıkmayacak…
Kastın boynuna dostum

Başka kapı buldum ben
Bu kapı ‘Büyük Dost’un

Selçuk Bekar