Öncesizlik âleminde
Bir asılsız efsâneydim
Eridim iki harfinde
Ne yarınım kaldı ne dün

Sevdiğimi bile bile
Saldın beni sensizliğe
İzlerimi sile sile
-İlle- sana geleceğim

Ve yansam
Yansa -ve- dünyâ âlem
Düğün bilecek -biraz da- ben ölmeyi
Eksilerek her adımla daha
Rüyâların yandığı gün
Sana geleceğim

Sensin beni nâra salan
Seni duydum yandı yalan
Benliğimden arda kalan
Külle sana geleceğim

Sol yarımda hortlaklarım
Korku müflîsi sağ yarım
Ürkek peltek yarım yarım
Dille sana geleceğim

Dile beni
Çok değil, ısrarla değil
Bir kere olsun
Dile, sana geleceğim

Gayr-ı yârda huzûrum yok
Hiçbir yerde mezârım yok
Bilsem derde nazârın yok
Bile sana geleceğim

Dere tepe bucak bucak
Düşe kalka soğuk sıcak
Ancak ecelle yapacak
Hülle, sana geleceğim

Dünsüzüm
Yarınsızım ben artık
Yok en küçük pişmanlığım
Tevbemde ilk günâh varlık
-Utanç kırmızısı yüzüm-
Alnımı dizine koyup
Bil ki öyle öleceğim

Beynim bir derbeder hâne
Gönlüm keşmekeş meyhâne
Ben bu deli bu divâne
Hâlle sana geleceğim

Beni bulsa her felâket
Tek ufkum var tek memleket
Kanımdan bir kızıl buket
Gülle sana geleceğim…

Selçuk Bekar