El sanır ben ârifim
Elden çekmeye geldim
Ben yol değil târifim
Dilden çıkmaya geldim

Meyim yok ser hoş değil
Nûş değil ber-dûş değil
Bülbül gül olmuş değil
Gülden çekmeye geldim

Bilemedim ne sevi
Yıktım bin gönül evi
Tabutuma bir çivi
Kendim çakmaya geldim

Bir zaman düşler kurup
Şemsim edende gurûb
Boyun büküp diz vurup
Huzra çökmeye geldim

Ne yazı ne güzüne
Ne gece gündüzüne
Yeryüzünün yüzüne
İnsan ekmeye geldim

Selçuk Bekar