Her günün sabâhı gurûba kadar
Ufka gönderirim göç katar katar
Bakakalırım ben arkalarından
Soramam bir kime vuslata kaç var

Kızıl tuvallere dokunur kara
Ben ne yöne dönsem çıkar efkâra
Dizlerim bükülür gözlerimden yaş
Yıldızlar dağıtır karanlıklara

Cesedim mu’kîmdir gönlüm seferî
Tükenir gün gelir gözümün feri
Cevapsız mektuplar gönderir durur
Gelmeyen gemiye deniz feneri

Bir zaman zaman da dalar uykuya
Gölgenin gölgesi dokunur Ay’a
Diriler dirilir ölüler ölür
Hırçın yakamozlar savrulur suya

Kimileri ufka kimi sâhile
Dönerler dönüş yok hem bile bile
Son parıltı suda son rûh karada
Tutuşlar neden sonra el ele

Ayrılık ayrıdır gayrılar gayrı
İyiler iyidir sayrılar sayrı
Diyorum: sevmeyi sevemeyenin
Kendine yok bana ne olsun hayrı

Selçuk Bekar