Yâ Rab şu yerin sathını fethetse mezâlim
Mazlûmu bulur sendenim elbet yine derdim

Nâkıs olanım hem ve dahî zât-ı kusûrum
Zâtınla kuşat sensin asıl bense küsûrum

“Bir gün ya da ondan daha az Yer’de kalırlar”
Sen söyledin öyleyse fedâ cümle kahırlar

Kılsaydı Hafî hüznü hafî gayrına, evlâ
Lâkin yine sar sen onu rahmet ile Mevlâ

Çok görme mesâîme bir an tâtili Yâ Hayy
Ahzâb-ı hayâtında fakir görmedi hiç say

Selçuk Bekar