Öncesiz sonrasız zamansız ansız
Bir namazdın secde rükû kıyamsız
Gelişin selâmsız çöl yağmuruydu
Gidişin son nefes kadar apansız

Bir bebek ölmüştü gözyaşı döktük
Kardelenler çöktü bizler de çöktük
Gül gibi büküktü boyunlarımız
Bülbül hiç gelmedi biz senden çektik

Kimimiz dalgaydık hırçın denizde
Kimimiz bir gamze bir şen benizde
Kaldık yolda izde kayıp ruhlarla
Hiçbir şey kalmadı benliğimizde

Bahârı doğradı kar lîme lîme
Dudaklarımızda dondu kelime
Uykular bölerken bilmiyor muydun
Senden başka güneş yoktu iklîme

Aydınlatmasaydın karanlıkları
Keşke görmeseydik gökkuşakları
Rengârenk çiçekler ve gurûb kızıl
Neden geri aldın ki ışıkları

Sâhillere kumuz zirvelere taş
Yolunu gözleyen yorgun göze kaş
Yaşlarız bekleşen üzgün yüzlere
İçiyoruz seni biz yavaş yavaş

Biziz yolcuların yolunu kesen
Sen gör diye göğe yıldızlı desen
Öncemiz sonramız yok bizim artık
Son bir arzumuz var gelmeyeceksen

Ya eskisi gibi kör eyle bizi
Unuttur ya bize senden her izi
Ninnilerle uyut dilersen fakat
Geri verme sakın gözlerimizi

Selçuk Bekar