Zor diyorum
Yaşamak zor: benim gibi yaşamak
-Diyorum- hamakta yan gelip yatan ahmak
Ramak kalmış olacağa şuracığında şunun
Anlamıyor, anlamıyorlar

Çünkü ümitleri var
Çünkü hayat bakışlarından damlıyor
Tir tir titretirken beni aralık -iliklerime kadar-
Onlara nisan damlıyor

Bir yandan gevşiyor
Bir yandan eriyor çürüyor varlık
Kendi elleriyle tabut çakıyorlar bir yandan
Tak Tuk Tak Tuk Tak Tuk
Bir yandan an damlıyor saatlerinden
Yükselirken içlerinden hüzün veren bir buhûr
Bir yandan -hâlâ-
Toprağa insan damlıyor

İnsanım diyorum:
Yoruluyorum
Kırılıyor direncim her sâniye
Çünkü artık çiçeklerden kan damlıyor
Çünkü bir zamanlar -herkes gibi- beni de
Kardelenler kadar güçlü kılan ümîde
İsyân damlıyor

Sen anlıyorsun yalnız beni
-Belki yalnız sen varsın bu da ondan-
İzin vermeliyim belki de gözlerime
Çok fazla uğraşmadan
Demeliyim ki sana

Gönlümü kör etti şavkın
Pervâneyim sana akın
Ağlıyorum sanma sakın
Gözlerimden can damlıyor

Selçuk Bekar