Çok, çok yıllar önceydi
Bir ülkede -denizlerle çevrili-
Bir kız vardı, bileceksiniz:
Adı Annabel Lee…
Düşünerek yaşardı sadece
Beni sevmeyi, benim onu sevmemi…

O da çocuk, ben de çocuktuk
O ülkede -denizlerle çevrili-
Sevdik; aşktan daha büyük bir aşkla
Ben ve Annabel Lee
Bir aşkla ki göğün kanatlı melekleri
Kıskandılar onu ve beni.

İşte bu yüzden, bir gün,
Bu ülkede -denizlerle çevrili-
Üşüdü, buluttan kopan bir rüzgârla
Güzelim, Annabel Lee
Ve ondan büyük yakınları geldi,
Alıp götürdüler onu benden
Bir mezara koymaya
Bu ülkede -denizle çevrili-.

Melekler ki, göklerde,
Mutlu değillerdi yarımız kadar bile
Devam ettiler kıskanmaya onu ve beni
Evet! Buydu sebebi -O, denizle çevrili
Ülkede herkesin bildiği gibi-
Buluttan kopan bir rüzgârla, bir gece,
Üşüdü, öldü Annabel Lee

Fakat o kadar daha güçlüydü ki aşkımız, aşklarından
Bizden daha büyük olanların,
Bizden akıllıların
Ne gökte melekler,
Ne deniz dibi iblisleri
Ayırabilirlerdi rûhumu rûhundan
Onun: Güzel Annabel Lee…

Ay, aslâ ışımadığından getirecekse bana
Olmadığı rüyâlar; güzel Annabel Lee’nin
Yıldızlar doğmasalar da hissettiğimden
Gözlerinin ışıltısını, güzel Annabel Lee’nin,
İşte, uzanır, sabahlarım yanıbaşında
Sevgilim, sevgilim, hayatım, gelinimin,
Kabrinde: deniz kenarında…
Dalga sesleri arasında…

Edgar Allan Poe
Çeviri: H. Selçuk Bekâr

Selçuk Bekar