Söyle çocuk
Gizleme benden
Söyle, sonra dile her ne dilersen

Bir kavuşma oyunu bu, değil mi
Hep onu anlatır hattâ masallar
Bizi kendimizle sarar sarmalar
Şu dağın ardında bir mekânı var

Şimdi daha muhtaç ona insanlık
Çünkü geceler huzursuz
Çünkü uykusuz geceler,
Gün, çok karanlık

Kendisinden gelir, gider kendine
Sanki yeryüzü diş biler kendine
Bir yanına ağlar diğer yanıyla
Bana bakan deli, güler kendine

Uzakta bir kaval sesi var,
-Yanık-
Fakat hâlâ
Nasıl uykusuz geceler,
Gün, ne kadar karanlık…

Bizim her çehrede gördüğümüz: sen
Senin kurduğunda kördüğümüz, sen
Bize bir ışık ver son bir defâlık
Ne kazanacaksın bizi çok üzsen?

Bir ova yukarı, bir dağ aşağı
İnsanlıktan eski bir elma kadar,
İnsanlıktan büyük
Buğday başağı

Geceler uykusuz, günler karanlık
Düşmanlıklar yersiz, sevgiler anlık
Anlamsız düşlerde yitirdim beni
Ben bir küçük iğne, dünya samanlık

18.01.2009 Ankara

Selçuk Bekar