Gelir fikrin gider huzûr
Derdin alır dem dem beni
Kaybederim arar bulur
Bir bilmedik hemdem beni

Kusar beynini bir yatır
Ne gönül koyar ne hatır
Sayfa sayfa satır satır
Yazar durur denden beni

Ben her kimi dostum sansam
Tamtam tamtam binbir yamyam
Yemek ister gibi ‘hamham’
Arar durur dön dön beni

Yevmiddîndir dostluk yiter
Gülistânlık güllük biter
Gözlerimde bir el tüter
El seyreder bön bön beni

Sonra sen gelirsin
Hep olduğun yere gelirsin
Hiç gitmediğin yere
Seni görür, sâdece seni dinler
Ney seslerine uyanır bütün varlık

Ne îmanlar kalır o zaman ne de dinler
Bu belki olmak illetine de bir uykudur
Ammâ sürûr denen de
İşte budur

Sen gelince her şey durur
Gönül bir sazlıkta kurur
Neyler üfler kudüm vurur
Nabız nabız güm güm beni

Selçuk Bekar