Eğer biraz Türk’sem, biraz Müslüman
Sızlanmam: çileden çıkar giderim
Nâmert uluması duyduğum zaman
İte muhtaç olmam, çeker giderim

Biraz kemik, etim, biraz da deri
Nem varsa göz nûrum, alnımın teri
Nâmerdim döner de bakarsam geri
Bütün gemileri yakar giderim

Yoktur verilecek bir karış yerim
Kanlar içindeki o eyer benim
Selçuklu’dan başlar, Osmanlı derim,
Dünü başlarına kakar giderim

Kediyle oynaşmam, itle dalaşmam
Kuzuya diklenip kurda yılışmam
Vatanı çakalla aslâ üleşmem
Peşime arslanlar takar giderim

Hepsinin irtikâp, riyâ yaptığı
Yanlarına kalır değil kaptığı
Ben, bunların dönüp dönüp taptığı
Sam’ın kafesinden çıkar giderim

Zulmün uşakları olsa bir ordu,
Aklımın önünde tamamı tortu
Tanımam Mevlâ’dan başka bir tartı
Bu fikri kof zikre çakar giderim!

Giderim yâ, sesim çıkar gür benim
Gönlüm ipoteksiz, fikrim hür benim
Pervâsız doğruluk ünümdür benim
Melânet üstüne, çöker giderim

Selçuk Bekar