Pârelensin varsın âlem kâreler ben bağlamam
Sevgilinden ayrı düşmüş çağlar ağlar, ağlamam

Kimsesizler kimsesiysen kim ne söyler dinlemem
Dağlar inler hasretinden, sendeyim ben: inlemem

Olmaz olsun itibarım sen de zîrâ bendesin
Çekme yalnızlık ki ey yâr en emin bendendesin.

Oldu sâyenden müzeyyen yer ve arşın hep tamam
Ben nasıl ağyârin ağyâr oldu hâlâ anlamam

Kahrolur bâzen, salar eyyâma dîl ‘heyhey’lerim
Anlatır gönlüm semâzen, ninni söyler ‘ney’lerim

Neylerim yâr ben bu sensiz gönlü artık neylerim
Künh-ü envâr, aşk-ı evvelden nasîhat söylerim

Selçuk Bekar