Hiçbir ‘var’ım yok olmaz varsa var biteviye
Bir ‘yok’um hiç olmadı yoksa yok biteviye

Kırda bayırda gezmem öyle lâf olsun diye
Öleyim diye doğmam doğdu isem “Kün” diye

Topraksam başa belâ: iste kölen olayım
Havaysam solunayım üfle beni Hû diye

Ateşsem cehennemî, ay isem dolunayım
-Yanacaksa bir ahû bu böyle mümkün diye-

Seversem en güzeli verirsem, can hediye
Vasata boyun eğmem gelmem oldubittiye

Hep Türk gibi yaşadım benzemem Bedevî’ye
Korkmam kurban olmaktan akacakmış kan diye

Biteviye varsa var yoksa yok biteviye
Başka suâle sığmam -başka yaşanır niye-

Değmem başka bir şeye sormam aslâ ne niye
Öleyim diye doğmam doğdu isem “Kün” diye

Selçuk Bekar