Bu sevgi basmakalıp,
Bu hasret kulpa kulp!
Adam gibi âşık, adam gibi aşkı:
”Hamdım, piştim, yandım” yâni…
Hüzün gelip, gam, başından
Aşmadan bilmez

Hayat:
Yaşarken de muammâ,
Kabir:
İsmi ile müsemmâ
Herkesin göğsünde bir kalp var ammâ
Olsa da dillere pelesenk, sevdâ,
Bir göy maral ardında
Başı duman dağları
Aşmadan bilmez

Ve canı, ve cânânı…
Bilirsiniz: Kendinden olunanı
Hemhâl olup ismi kabir taşına
Düşmeden bilmez!

Selçuk Bekar