Goptu göynümde gıyâmet, n’ola ferman Mevlâ
Bî-deva xeste bu cânım, ona derman Mevlâ.

Sen menim tek dileyimsen; yola düşdüm sen üçün,
Bir elem şehrine çatdım hanı sevdan Mevlâ.

Ele bir yer ki; ağıtlar ucalır her evden
Mahnılar gemli, hezin, hem, sonu hüsran Mevlâ.

Bilmirem, harda elim, harda gülüm, harda balam
Her teref ‘göyçe tikan’, harda gülistan Mevlâ.

Gara axşam bele, cânanına gördüm govuşub
Taptığım her gapı, eyvah, gara zindan Mevlâ.

Dediler, aşige vuslat, heç olar dünyâda?
Gülü solmuş da kutarmaz niye devran Mevlâ?

Men bilirdim ki; fenadır mene vuslat bedeli
Sen üçün göz yaşı bexş et mene, her an Mevlâ.

Güle eşg ver, güle vuslat, güle seyran Mevlâ
Göyne sevda, göze yaş ver, mene hicran Mevlâ.

BAKI 1990
Lehçe hatalarını gidermeme yardımcı olan Azerî şâir Xalide Efendiyeva’ya içten teşekkürlerimle…

Selçuk Bekar